Mijn tweede blog

Dit is de blog waarop ik al mijn creativiteit kwijt kan. Was het eerst borduren en breien, nu is het alleen nog maar haken waarmee ik op dit moment bezig ben.
Ook schreef ik vele stukjes over mijn jeugd, gezin en allerlei andere zaken waarover ik iets kwijt wilde. Omdat ik die liever niet tussen mijn haakverhalen had staan, opende ik daarvoor een aparte blog. Tw. Avalon`s blog:
http://avalon045-avalon.blogspot.com/

This is my creative blog. First embroidery and knitting, now it`s all crochet. The little stories I wrote and write about my youth, family and all other things I want to write about are on my other blog called "Avalon". [see link above]. I am sorry these are just in Dutch, but if you are very curious just try Google translate.
According to this blog, it`s impossible to translate all the stories about my work. But I try to start translating the patterns. You can find the translations under the label "english pattern" . Up till now there are just seven, but I try to make more in the future.

zaterdag 30 maart 2013

Even bijschrijven


Even bijschrijven staat er boven dit stukje. Nou dat klopt hoor. Ik heb het helaas een tijdje laten versloffen om te noteren waar ik creatief zoal mee bezig ben. De hoofdschuldige hiervan is Facebook, waar je wat gemakkelijker even snel iets laat weten, maar eigenlijk is dat geen excuus. De baby- mutsjes en dekentjes productie ging supersnel. Dat kwam grotendeels door de superspannende serie The Killing, waaronder ik mutsje na mutsje breide.

Op 27 maart hebben we maar liefst 74 mutsjes van mij, 44 mutsjes van Ingrid [=118] en nog 6 babydekentjes van mij naar Drachten gebracht. Suzanne ging voor de gezelligheid mee, en de extreme kou van de laatste dagen maakte de reis erheen alleen al een hele bijzondere belevenis. Vooral de ijsafzetting bij het monument op de Afsluitdijk zal ik niet snel vergeten. Het afleveren van de mutsjes was net als de vorige keer heel indrukwekkend. Thuiskomend, was de kast was niet lang leeg. Er liggen alweer twee nieuwe mutsjes op een plank in afwachting van een doos, die ik in de toekomst zeker weer zal gaan vullen.



Ook heb ik me aangesloten bij een groepsproject om iedere week een nieuwe granny te maken. De eerste zes zijn al af en het patroon van de zevende heb ik gisterenavond al gedownload. Daarmee ga ik de komende paasdagen wel eens aan de gang.


Verder heb ik weken lopen denken om, behalve de mutsjes, ook nog iets leuks voor mijzelf te gaan doen. Ik kwam er niet uit tot gisterenavond. Ik had alle wolkratten bij elkaar op tafel gezet en zag dat het aantal wolresten van de Saskia wel erg gegroeid was. Dat is niet zo verwonderlijk, omdat ik voor dat babyspul veel liever de Zeeman Soft gebruik. Al tijden heb ik een haat-liefde verhouding met de Wibrawol. Hoe mooi en lekker goedkoop ook, vind ik het te grof en te stug voor babies en dus bleef het liggen.

Opeens kreeg ik het idee om de hele bak simpelweg leeg te haken met het maken van een hele serie dezelfde simpele grannies. Kleuren zitten er genoeg in en met een beetje geluk kan ik ook mijn zweedse trui resten hierin een goede bestemming geven. Zo gezegd, zo gedaan, ik heb alles in eén bak gedaan en ben nu bezig. Het gaat leuk. De zweedse wol is wel iets dikker, maar dat mag de pret niet drukken. Ik haak de grannies 4 toeren in het rond en pak de kleuren zoals het me aanstaat. Hoeveel het er worden geen idee, maar één ding weet ik wel. Als ik besluit te stoppen, koop ik een hele grote zak [uiteraard Wibra] wol in één kleur en haak er nog een laatste rand omheen, zodat ik ze allemaal netjes in één kleur aan elkaar kan naaien.

donderdag 14 maart 2013

Haakdekentje vijf


Afgelopen maandag was een echte binnenzitdag. De voorspelling was een paar graden onder nul, maar, werd er bijvermeld, de snijdende oostenwind zou de gevoelstemperatuur tot -20 kunnen opdrijven. Nu vind ik -20 wel een beetje overdreven, maar uit ervaring weet ik dat hier op het platteland niet valt te spotten met die harde oostenwind. Die blaast overal doorheen, zelf op onze slaapkamer, die op het oosten ligt, voel ik de wind door de 100 jaar oude muren dringen. Maar okee, geen probleem, dat wordt dus een dagje haken. Ik startte met een simpel babydekentje en vanwege mijn grannykoorts had ik bedacht dat ik maar een enorme granny moest maken. Dat werd dan een uitstekend vierkant babydekentje. Het voordeel was, dat ik bij dat clusterhaken lekker fimpjes kon kijken. De gaten waarin de stokjes gehaakt moeten worden zijn groot genoeg om het op het gevoel te doen. Alleen moest ik natuurlijk wel even zorgen dat er steeds 3 stokjes in één gat gemaakt werden.

Een heerlijke dag dus. Buiten die gore oostenwind, en mijn persoontje lekker binnen voeten op de tafel, laptop met filmpjes erbij, hakende aan een enorme granny. Dat lukt dus prima en `s avonds kon ik weer een mooi babydekentje toevoegen aan mijn "Sven-collectie" die in een doos staat te wachten op verzending totdat Ingrid en ik de beloofde 100 mutsjes hebben voltooid. Echter één ding was wat minder rooskleurig. De volgende ochtend vroeg ik me toch wel af, waar toch die vervelende pijn in mijn schouder vandaan zou zijn gekomen. Verdorie die was ik net kwijt. Dan toch maar wat rustiger aan doen. Jammer maar helaas!

maandag 11 maart 2013

Gone Celtic

Door het grannyproject van de facebookgroep Handwerken als Ontspanning kwam in voor de zoveelste maal in aanraking met de mooie granny squares met een keltische knoop in het midden van het vierkant. Vele malen heb ik deze patronen al in mijn "to do" map gestopt en even zo vele malen heb ze er weer uitgehaald of gewist. Waarom? Ja moeilijke vraag. Het zag er allemaal nogal ingewikkeld uit, de patronen zijn grotendeels in het amerikaans en het vele tellen schrok me ook een beetje af.

Afgelopen vrijdag kwam ik er dus weer eentje tegen en wel als vierde model in het groepsproject, waarin we iedere vrijdag een nieuwe granny square krijgen aangeboden, zodat we na een klein jaartje een flinke stapel vierkanten hebben, waar we iets leuks mee kunnen doen.

Mijn eerste gedachte was: "Oei, dat is die mooie keltische", maar meteen daar achteraan kwam de hele "to do list" en ja-nee geschiedenis weer bovendrijven. Maar kijk dat is het verschil, nu gingen we het allemaal proberen en met die gedachte heb ik er maar even mijn schouders onder gezet. Achteraf lach ik om al die bezwaren. Het viel allemaal reuze mee. De granny was in no time gemaakt en ik dacht dus "Wat een muts ben ik toch, was dat nou alles".

Toch is dit niet het eind van het verhaal. Ik heb nog twee van die mooie patronen. De ene is een vierkant met vijf ronde in elkaar geweven cirkels en de tweede een zeshoek die bijna hetzelfde is maar dan met zeven cirkels.

Toen ik gisteren het patroon van de zeshoek doorlas, zag ik dat ze als basis van de cirkels geen lossencirkel of magische ring gebruikten, maar de plastic rondjes van een six-pack. Je moet er maar opkomen!, Helaas heb ik geen bierdrinkers in mijn direkte omgeving, dus heb ik die ringen ook niet en door het gemis daarvan was het patroon niet echt bruikbaar. Het vermeldde geen grootte en stekenaantallen van de cirkels. Wat nu? Ik had wel kunnen beginnen aan het vierkant met de vijf cirkels, maar ik had toch eigenlijk mijn zinnen gezet op die zeshoek, dus startte ik een nieuwe zoektocht op het net. Ik had geluk want na een fikse speurtocht in de patronen op de Ravelrysite vond ik hetzelfde patroon met wel een normale gehaakte basis. Helemaal blij begon ik vanavond te haken en evenzo tevreden was ik drie en half uur later toen ik mijn mooie keltische zeshoek op de foto zette.

zondag 10 maart 2013

Alles op een rijtje

 He, he, gisteren en vandaag alles even op een rijtje gezet. Dat vind ik, "controlfreak" die ik ben, zo af en toe wel even nodig. 

Allereerst mijn "muurbloem" [zie vrijdag 15 februari 2013]. Ik verliet mijn verhaaltje, zittende voor het ontwerp, met mijn voeten op de salontafel, om erover na te denken hoe het verder moest. Ik was er eigenlijk snel uit. Ik vind hem zo mooi, dat ik hem naar een permanentere plek in de kamer heb verplaatst en er niets meer aan doe. Ik ben bang dat alles wat ik alsnog ga doen, teveel wordt, dus ik heb hem, zoals het er nu uitziet, "af" verklaard. 



Ten tweede heb ik de belofte ingelost om van de "mitered granny" als het allemaal zou lukken, een babydekentje te maken. Het is een snoepie geworden, waar ik dik tevreden over ben.  






Punt 3. Op de plek van de muurbloem heb ik nu mijn grannies van het groepsproject opgeprikt. Het zijn er nog maar vier, maar ik zie het helemaal voor me. Iedere week eentje, en ik hoop dus dat de plek groot genoeg zal zijn om ze daar allemaal op te hangen. Lukt dat niet, is het ook niet zo erg, want ook dit is in mijn plannen maar tijdelijk. Ik heb er bewust geen laatste vastenrand omheen gehaakt, omdat ik tot slot in één kleur een afsluitende vasten- of stokjesrand langs alle grannies wil haken, waarna ik ze in diezelfde kleur aan elkaar kan naaien. 



De laatste [4e] granny van het groepsproject was een heel bijzondere voor mij. Ik kende hem al jaren en stond, vanwege mijn voorliefde voor alles wat keltisch is, al tijden op mijn wensenlijstje om eens te maken. Het zag er allemaal nogal ingewikkeld uit, en dat weerhield me er van om er aan te beginnen. Nu wilde ik me toch echt niet laten kennen en heb de stoute schoenen aangetrokken. Het viel allemaal reuze mee en ik ben er best trots op dat het gelukt is. Sterker nog, ik heb nog twee keltische granny patronen en zelfs daar durf ik nu aan te beginnen. 


Na al die afgesloten hoofdstukken blijft er nog genoeg over. Natuurlijk ga ik door met werken voor Sven`s Sterrenmutsjes. Ik heb besloten de mutsjes zoveel mogelijk te breien, want ik krijg de indruk, dat er meer mutsjes gehaakt dan gebreid worden. Snappen doe ik het wel,  want haken gaat veel sneller dan breien, maar er is niets zo lekker als breien bij een goed tv programma. Haken bewaar ik voor de babydekentjes en natuurlijk ben ik ook nog niet genezen van de hartnekkige grannykoorts.  

donderdag 7 maart 2013

"Granny-koorts"



Een enorme hebberigheid naar steeds maar nieuwe vierkanten, een drang naar vele kleuren bolletjes wol of katoen, jeukende handen om te gaan haken en totaal opgewonden raken van al die mooie vierkanten, die je toelachen op de facebook pagina`s, dat is een feilloze diagnose van de bovenstaande koorts, die bij mij op het moment genadeloos heeft toegeslagen. Was het eerst alleen maar de "grannygroep" bij de facebookgroep Handwerken als Ontspanning, nu zie ik mede door die en vele andere sites steeds meer mooie dingen en wil ik ook steeds meer.




Vorig jaar januari was ik ook al bezig met die vierkanten, maar na 12 van die dingen struikelde ik over het afhechten. Foute boel natuurlijk, want bij al die kleurige grannies hoort dat er nou eenmaal bij.
Een paar maanden hebben die 12 lapjes doelloos in mijn kast gelegen, totdat ik twee vliegen in een klap sloeg. Wat was het geval? Ik combineerde 12 losse grannies, een enorme hekel aan de naaimachine en het maken van een gehaakte tas feilloos tot één geheel waarmee je thuis kon komen. Voor een gehaakte tas is het haast onvermijdelijk dat je een binnenvoering maakt, dus om daar met een grote boog omheen te lopen begon ik met een bestaande binnenvoering. Ik diepte bijna een nieuwe "halve" linnen boodschappentas van AH uit de voorraadkast en de 12 rondzwervende grannies uit een bak, et voila, een supertas was geboren. Zo had ik die 12 lapjes toch een mooie bestemming gegeven.


Nu is het andersom. Ik weet wat ik met de vierkanten wil, ideetjes zat. Ook zal ik elke week zeker één granny haken vanwege het groepsprojekt van de groep "Handwerken als ontspanning". Ik zal alle draden moeten afhechten, dat blijft helaas, maar als ik even vastzit is er altijd wel een facebookgroep of mooie site die me verder helpt. Voor de grannykoorts heb ik gelukkig geen pillen nodig, het gaat geheid weer over en zoniet, dan ga ik lekker door!