Mijn tweede blog

Dit is de blog waarop ik al mijn creativiteit kwijt kan. Was het eerst borduren en breien, nu is het alleen nog maar haken waarmee ik op dit moment bezig ben.
Ook schreef ik vele stukjes over mijn jeugd, gezin en allerlei andere zaken waarover ik iets kwijt wilde. Omdat ik die liever niet tussen mijn haakverhalen had staan, opende ik daarvoor een aparte blog. Tw. Avalon`s blog:
http://avalon045-avalon.blogspot.com/

This is my creative blog. First embroidery and knitting, now it`s all crochet. The little stories I wrote and write about my youth, family and all other things I want to write about are on my other blog called "Avalon". [see link above]. I am sorry these are just in Dutch, but if you are very curious just try Google translate.
According to this blog, it`s impossible to translate all the stories about my work. But I try to start translating the patterns. You can find the translations under the label "english pattern" . Up till now there are just seven, but I try to make more in the future.

zaterdag 11 mei 2013

Het zit niet altijd mee


In het groepsgrannyproject was even een klein kinkje in de kabel gekomen, waardoor we een week grannyloos door moesten komen. Niets om je druk over te maken natuurlijk, want ik heb zat te doen en 11 weken geleden had ik helemaal nog geen wekelijkse granny en miste ik hem ook niet. Toch was ik wel een beetje verrast dat mij vrijdagmorgen twee grannies werden aangeboden, want er was nog enige discussie geweest of we nou die week zouden inhalen of dat we gewoon die week zouden overslaan. Het eindresultaat van de "enquete" hierover had ik schijnbaar gemist en het werd dus inhalen. Prima toch! Ik ging op die "rare tussendag" tussen hemelvaartsdag en het weekend lekker aan de gang en ook het weer hielp mee, door niet al te mooi te zijn. Nieuwsgierig startte ik de twee downloads. Hee nummer 12 was bekend, want die had ik een week daarvoor ook al gemaakt. "Leuk!, die moest dus nog een keertje", want voor die eerste had ik natuurlijk niet mijn "groepsgranny-kleuren" gebruikt. Nou ja dat zou in ieder geval niet moeilijk moeten zijn. Nummer 13 kende ik niet en ik vind hem geweldig. Dat rastervierkant in het midden, hoe bedenk je zoiets. Na een dagje lekker werken waren ze klaar en ik zette ze helemaal trots meteen op facebook. Klaar en afgehandeld voor een weekje, dacht ik. Hoe anders zou het lopen!

Om een uurtje of 11 `s avonds ging ik met het patroon van nummer 12 eens goed doornemen om hem te vereenvoudigen voor dochter Suzanne. Zoals zoveel van deze patronen is het een complete letter- en cijferzooi, waaruit je begin nog einde kan vinden. En daar komt bij dat er in een paar voorgaande helaas wat foutjes zaten, zodat het bijna onmogelijk voor haar was om eruit te komen. Nu vereenvoudig ik hem een beetje door elke handeling onder elkaar te zetten, soms iets toe te voegen etc. en zo stuur ik hem haar toe. Toen sloeg het noodlot toe, want ik ondekte in toer 2 van nummer 12 een boogje van 5 lossen, waarin ik in de volgende toer een 12 dubbelestokjes in moest haken. Dat had ik helemaal niet gedaan. Hoe ik die handeling [twee keer zelfs] had kunnen missen begrijp ik nog steeds niet. Maar goed er was voor mijn mooie nummertje 12 maar één oplossing. UITTREKKEN tot toer 1, want alleen het beginrondje kon ik laten zoals het was.














Nu heb ik hem weer klaar. Mooier en met lossenboog, waarin de 12 dubbele stokjes keurig passen, maar snappen hoe het zo kwam, doe ik nog steeds niet. Als ik hem voor Suus niet had nagelopen, zou die fout er niet zijn uitgekomen, dus moet ik eigenlijk haar bedanken. Hoewel bedanken​, waarvoor eigenlijk? Als ik er niets over had geschreven of niets had gezegd dan had niemand iets gemerkt. Dan blijft de vraag over of ik daar zelf tevreden mee zou zijn. Daar weet ik het antwoord meteen op. "Nee, zeker niet!", want daarvoor ben ik veel teveel een "Pietje Precies!" en de fout de fout laten komt niet in mijn woordenboek voor.