Mijn tweede blog

Dit is de blog waarop ik al mijn creativiteit kwijt kan. Was het eerst borduren en breien, nu is het alleen nog maar haken waarmee ik op dit moment bezig ben.
Ook schreef ik vele stukjes over mijn jeugd, gezin en allerlei andere zaken waarover ik iets kwijt wilde. Omdat ik die liever niet tussen mijn haakverhalen had staan, opende ik daarvoor een aparte blog. Tw. Avalon`s blog:
http://avalon045-avalon.blogspot.com/

This is my creative blog. First embroidery and knitting, now it`s all crochet. The little stories I wrote and write about my youth, family and all other things I want to write about are on my other blog called "Avalon". [see link above]. I am sorry these are just in Dutch, but if you are very curious just try Google translate.
According to this blog, it`s impossible to translate all the stories about my work. But I try to start translating the patterns. You can find the translations under the label "english pattern" . Up till now there are just seven, but I try to make more in the future.

maandag 2 april 2018

Muis Jantje



Het moest er toch maar eens van komen. Even iets anders om te haken. Van Ingrid hoorde ik iets van Muis Jantje. Een van de zovele facebook-haakgroepen, die haken voor het goede doel. Altijd handig vind ik. Lekker bezig zijn, zonder dat je een heleboel spullen maakt, waar je met de beste wil van de wereld niet weet, wat je er mee moet. Dus ben ik maar eens gaan googelen naar gegevens over deze groep. De info van muis Jantje, is kort en bondig.
Ik citeer:
"Gehaakte Jantje muizen voor mensen met Alzheimer / dementie, op volledig vrijwillige basis
gehaakt".

Ik werd lid van de groep en zag foto`s wat anderen zoal hadden gehaakt. Het was een vrolijk gezicht, al die muizen, en besloot ook maar eens een greep in mijn katoenbak te doen. De materiaaleisen zijn [terecht] nogal streng en het resultaat was, dat niet alle katoen aan die eisen voldeed. Gelukkig is Nu hier een Wibra in de buurt, dus was dat probleem snel opgelost.

Intussen had ik ook een oproep voor muizen gezien die uit het Westfries Gasthuis. "Heerlijk", dacht ik, "een thuiswedstrijd, geen gehannes met opsturen, maar lekker even langsbrengen, dat is veel eenvoudiger". Zo gezegd, zo gedaan, ik haakte twee muizen en bracht deze meteen weg. Ze werden gelukkig goedgekeurd, en nu toen ging ik los en ontstond deze "muizenbende".


Voorlopig is het even genoeg, want de beren staan ook te dringen om weer te worden gemaakt. Kijk, ja, dat is wel een nadeel van haken voor goede doelen. Het is nooit af en je bent nooit klaar en keihard zeggen ik stop ermee, vind ik ook reuze moeilijk. Een luxe dilemma, waar ik wel nooit uit zal komen.