Even bijschrijven

Even bijschrijven staat er boven dit stukje. Nou dat klopt hoor. Ik heb het helaas een tijdje laten versloffen om te noteren waar ik creatief zoal mee bezig ben. De hoofdschuldige hiervan is Facebook, waar je wat gemakkelijker even snel iets laat weten, maar eigenlijk is dat geen excuus. De baby- mutsjes en dekentjes productie ging supersnel. Dat kwam grotendeels door de superspannende serie The Killing, waaronder ik mutsje na mutsje breide.

Op 27 maart hebben we maar liefst 74 mutsjes van mij, 44 mutsjes van Ingrid [=118] en nog 6 babydekentjes van mij naar Drachten gebracht. Suzanne ging voor de gezelligheid mee, en de extreme kou van de laatste dagen maakte de reis erheen alleen al een hele bijzondere belevenis. Vooral de ijsafzetting bij het monument op de Afsluitdijk zal ik niet snel vergeten. Het afleveren van de mutsjes was net als de vorige keer heel indrukwekkend. Thuiskomend, was de kast was niet lang leeg. Er liggen alweer twee nieuwe mutsjes op een plank in afwachting van een doos, die ik in de toekomst zeker weer zal gaan vullen.

Ook heb ik me aangesloten bij een groepsproject om iedere week een nieuwe granny te maken. De eerste zes zijn al af en het patroon van de zevende heb ik gisterenavond al gedownload. Daarmee ga ik de komende paasdagen wel eens aan de gang.

Verder heb ik weken lopen denken om, behalve de mutsjes, ook nog iets leuks voor mijzelf te gaan doen. Ik kwam er niet uit tot gisterenavond. Ik had alle wolkratten bij elkaar op tafel gezet en zag dat het aantal wolresten van de Saskia wel erg gegroeid was. Dat is niet zo verwonderlijk, omdat ik voor dat babyspul veel liever de Zeeman Soft gebruik. Al tijden heb ik een haat-liefde verhouding met de Wibrawol. Hoe mooi en lekker goedkoop ook, vind ik het te grof en te stug voor babies en dus bleef het liggen.

Opeens kreeg ik het idee om de hele bak simpelweg leeg te haken met het maken van een hele serie dezelfde simpele grannies. Kleuren zitten er genoeg in en met een beetje geluk kan ik ook mijn zweedse trui resten hierin een goede bestemming geven. Zo gezegd, zo gedaan, ik heb alles in eén bak gedaan en ben nu bezig. Het gaat leuk. De zweedse wol is wel iets dikker, maar dat mag de pret niet drukken. Ik haak de grannies 4 toeren in het rond en pak de kleuren zoals het me aanstaat. Hoeveel het er worden geen idee, maar één ding weet ik wel. Als ik besluit te stoppen, koop ik een hele grote zak [uiteraard Wibra] wol in één kleur en haak er nog een laatste rand omheen, zodat ik ze allemaal netjes in één kleur aan elkaar kan naaien.