Bloemenbol-2

Mijn vorige blog over de bloemenbol eindigde dat ik van plan was de volgende dag naar de winkel te gaan om spelden te kopen. Zo gezegd, zo gedaan, maar het was nog wel even zoeken. Glaskopspelden waren er zat, maar ik zoch spelden met een normale "kop" en dat was een probleem. In de eerste twee winkels kon ik het vergeten, want Zeeman, noch The Big Bazar wilde me niet als klant. Een klus was het wel om tussen al die artikelen in de winkel zo`n klein doosje spelden te vinden en heel misschien heb ze wel helemaal over het hoofd gezien. Bij de derde [Wibra] had ik meer geluk en voor de somma van 78 cent kocht ik twee doosjes oftewel 300 spelden. Het feest kon beginnen. Trouwens het geluk bij die Wibra hield niet op, want ik zag ineens in een afgelegen hoekje, op de grond nog een hele kleine voorraad van die nieuwe kleurige Fenna wol in een kartonnen doos. Niks voor de Wibra trouwens, zo`n rommeltje op de grond, maar misschien was dat de reden dat er nog wat was.

Ik had het ook bijna over het hoofd gezien. De vier bollen [ja super, die van die mooie gele variant], zorgden ervoor dat mijn totaal bedrag zowaar nog boven de 1 euro uitkwam en al denkend aan mooie kleurige mutsjes voor Sven ging ik naar huis.

Maar terug naar de bloemetjes. Ik vond het best spannend te gaan spelden. Zou het echt allemaal wel blijven zitten?. Zoals gewoonlijk maakte ik me weer veel te veel zorgen, want toen ik de slag eenmaal te pakken had, werd het supermooi. 

Bij de tweede fotostop kreeg de bol er zelf blijkbaar ook plezier in, want hij liet zich van zijn allermooiste en meest verre kant zien. Het liep als een zonnetje. Toch had ik nog geen bloemen genoeg en juist die laatste loodjes waren zwaar. De kleurkeuze werd lastiger en het erop spelden werd moeilijker want op het eind was de ruimte beperkt, waardoor het allemaal niet zo naadloos meer paste. Kleinere bloemetjes loste dit probleem grotendeels op, soms aangevuld met een beetje trekken, waardoor het wit van het piepschuim ook sneller bedekt werd. Toen kwam uiteraard de onderkant in zicht. Ik had om de bol wat sterkte te geven de ophangdraad helemaal door de bol heen getrokken, en aan de onderkant bevestigd met een niet al te kleine sleutelring. Dat ringetje schreeuwde gewoon om iets mee te doen.

Uiteindelijk was ik eruit. Vanmorgen speldde ik de laatste bloemetjes erop en de laatste vijf hadden de eer om de onderkant te versieren. En ja, heel eerlijk gezegd ben ik op zijn zachts gezegd nogal beduusd over het eindresultaat. Dat een projekt wat maanden in de kast heeft gelegen omdat ik er geen zin in had en een projekt waaraan ik dan ten einde raad maar aan begon omdat die verhipte bollen zo in de weg lagen, dat zoiets zo mooi kan worden??? Klasse gewoon, Dat had ik helemaal niet verwacht.
[Zie ook Bloemenbol-1 ]