Het bolletje moet op

Minstens twee jaar geleden diepte ik een bol "wol" op uit een bak met restbollen in een winkel in Wieringerwerf. Het was Phildar Neige en niet de prijs, die trouwens maar € 1.00 was, maar de kleur en de samenstelling van de draad trok mijn aandacht. Wat zelden doe, deed ik toen, ik kocht het bolletje met het idee van, "Oh ik doe er wel eens een keertje iets mee". Eenmaal thuis kwam het bolletje zo af en toe eens in beeld, maar de meeste tijd bleef zijn/haar onderkomen het plastic tasje waarin het van de winkel mee naar huis was genomen.

Een paar dagen terug had ik het bolletje voor de zoveelste maal uit zijn tasje opgediept en omdat ik me sinds mijn deelname aan de wildbrei-aktie in Hoorn een expert voelde in het breien met dikke breipennen, moest het er nu maar eens van komen. Maar wat zal ik maken? Best lastig, want met één zo`n 50 grams bolletje en dan ook nog eens zo`n dikke draad doe je niet veel. Ineens wist ik het. Zo`n piepklein A4 babydekentje voor Sven`s Sterrenmutsjes zou toch moeten kunnen??? Na 4 toeren breien, bemerkte ik al dat het niet ging lukken. De hulptroepen bestonden uit een grote bol witte Royal en de wat dunnere Soft van dezelfde kleur [beide van Zeeman], waardoor ik de grootte van het dekentje kon verdubbelen. Het is een heerlijk zacht en mooi dekentje geworden in schitterende pastel kleurtjes. 

Mijn innocentmutsjesproductie stond garant voor de rest van het bolletje. Het was met zijn diameter van 10 cm te klein om verder nog iets mee te doen, maar zio`n klein mutsje dat kon volgens mij nog wel. En zo niet, dan zouden we het wel bij een sierrandje houden. Tot mijn stomme verbazing maak ik er nog zes mutsjes mee. Vier complete beremutsen en twee, die ik voorzie van een sierrandje. Nu heb ik nog een maar een enkele draad over, waar ik helaas niets mee mee kan. Of toch? Natuurlijk wel, die gaat in het innocentflesje.