Wat ik een tijdje geleden schreef is nog steeds actueel. Hoewel ik heel druk bezig ben met haken, valt er weinig over te bloggen. Vandaar ook die fotocollage van al mijn beren 11 maart jl. Intussen zijn er al weer twee beren geboren en staat de teller op 54.
Op die collage is te zien dat er in
grote lijnen zijn er drie modellen zijn gebruikt. Beermodel 1 begon
als de forever friendsbeer van Krissy, die uiteindelijke met vele
veranderingen is geworden tot mijn standaardbeer, beer 2 is een eigen
versie van Emmy de regenboogbeer [Lalylala], waarbij de twee
achterpootjes direkt aan het lijf zijn gehaakt [Zie blog Twee Emmies
van 20 augustus 2014] en beer 3, het kleine beertje wat ik de
tweepootjesbeer noem. [Zie blog Knuffelkonijntje van 2 februari jl. ]
Vooral van de standaardbeer heb ik [en
dochter Suzanne] er veel gemaakt. Het patroon is simpel, maar toch is
er geen een hetzelfde. Iedere keer ontdek ik weer een andere
toepassing; soms in kleur en soms in model en hoewel ik steeds
geneigd ben op te schrijven hoe ik dat dan weer gedaan heb, doe ik
het toch maar niet. Zoveel verschillende beerpatronen is ook niet
handig. Ik hou het nog steeds op hetzelfde standaardpatroon, wat een
beetje afwijkt van de Bellabeer, die ik 15 november hier op de blog
plaatste.
Het is verbazend hoe je met kleuren en
een kleine aanpassing zoveel verschillende beren kunt maken, daar
hoef je echt geen tophaakster voor te zijn. Een klein beetje fantasie
is voldoende. Neem nou de foto van deze twee beren. Het grote
verschil tussen deze twee is de kleurwissel in de pootjes. De rechter
beer heeft de "gewone" donkerrode "voetenpadjes"
terwijl ik bij de linker [een beetje onderuit gezakt, zodat het goed
te zien is] , de padjes en de verdikking van 5 toeren + de mindering
heb doorgehaakt in de beginkleur [hier lichtbruin]. Dat had ik nog
niet eerder gedaan en ik ben eigenlijk heel blij met dit mooie
resultaat. Ja, je moet er maar opkomen, want ik heb helemaal niets
veranderd aan het patroon.
Verder ben ik dol op kleine
toepassingen, waarin ik mijn eigen gemaakte beren kan herkennen.
Waren het eerst de dasjes, die ik naar een heel simpel eigen
bedenksel heb gehaakt, nu ben ik van plan bij elke beer het linker
oor, [meestal] de kleur van de voetenpadjes te geven. Zulke grapjes
vind ik super om er een persoonlijke noot in te brengen en eigenlijk
ben ik stom om die hier allemaal te verklappen.
Tot slot nog even dit. Toen Suzanne en
ik de laatste keer beren gingen brengen naar Wies, die voor ons het
dichtbijzijnste verzamelpunt is van Berendekens, kregen wij van haar
[als ik me goed herinner] o.a. 6 bolletjes [50 grams] Scheepjes Linbo mee. De wol was duidelijk al een tijdje "belegen"', en
voelde een beetje "vilterig" aan. Ook haakte ze, naar later
bleek vrij beroerd. Het was een in dikte ongelijke en gemeleerde
draad; tw. lichtbruin met een donkerbruin soort heel dun garen erbij.
Dat laatste veroorzaakte nogal wat problemen, want het was beslist
niet van plan om te doen wat ik ermee wilde. Echter één ding stond
als een paal boven water, het voelde superfijn en lekker zacht aan.
En kijk dat is voor een knuffelbeer beslist niet slecht. 
Na een weekje of wat haken is de
Linbo-familie ontstaan. Ik ben er best wel trots op. Alle wol is op.
Tussen de beren ligt nog een setje voetenpadjes en een heel klein
restje wol. Ik ga nog proberen er een snuit van te haken, maar als
dat niet lukt, is het alleen nog als vulling te gebruiken. Hopelijk
leest de oorspronkelijke schenk[st]er van de wol ook dit verhaal,
zodat hij/zij kan meedelen in de lol die ik ervan gehad heb om ze te
maken. Het resultaat mag er zijn. Weer voor zes kinderen berenkracht.
Super toch!!!
Schema standaardpatroon beren:
