Oei dat is wel erg
lang geleden dat ik iets heb geschreven hier op de blog. Dat heeft
natuurlijk een reden. Ten eerste wil mijn lijf niet zo als ik wil,
maar ook de puf om iets nieuws [en vooral bruikbaar] werkstuk te
bedenken om te gaan maken lukt me niet. Dus zit ik oever- en
eindeloos beren te haken. Dat is goed voor berendekens, maar minder
voor mij, want ik wordt zo langzamerhand een beetje zat om steeds
hetzelfde patroontje te haken. Maar alas geen gezeur over gezondheid
of beren, daar schiet ik helemaal niets mee op.
Omdat
ik eigenlijk best wel zin heb om een blogpost te schrijven, maar
helaas weinig te vertellen heb, ben ik maar eens in mijn archief
gedoken. Misschien dat ik tussen al die foto`s van vroegere projecten
[zoals dat tegenwoordig zo mooi heet] iets kon vinden wat een
verhaaltje waard kon zijn.
Bijna 20 jaar
geleden verhuisde ik naar mijn huidige woonplaats en wat deed ik
tegen alle toen heersende trends in. Ik haakte zeer toepasselijke
gordijntjes, zoals ik alle jaren daarvoor ook in het vorige huis had
gedaan. Koffieketeltjes voor in de keuken en een leuk
hartjespatroontje voor in één van de zolderkamers. Het modelletje
van boven komt uit dat oude Durable boekje, wat al een tijdje binnen
de haakgroepen zwerft en het patroontje van de keteltjes heb ik zelf
aangepast. Het vodje waarvan ik haakte heb ik een tijdje terug netjes
ingescand, net als alle andere patronen die ik in de loop der jaren
verzameld heb. Een kostbaar archief, waarvan ik nooit had kunnen
denken dat ik het op deze manier nog eens zou kunnen laten zien.
