Nu ik toch bezig ben met het alleen maar schrijven over ervaringen van mijn haakactiviteiten, wil ik nog wel iets kwijt. Vorige week gingen we wegens een familiefeestje een nachtje ergens in een hotelletje overnachten. Leuk, natuurlijk, maar ik liep, zoals wij haaksters allemaal waarschijnlijk, meteen te denken, zal ik iets meenemen om te haken, of niet?
Dochter Ingrid kwam als geroepen. Creatief als zij is [van wie zou ze dat nou hebben??], had ze van een foto een modelletje nagemaakt en ook uitgeschreven. Of ik dat niet kon meenemen en uitproberen. Twee kleine bolletjes en 1 haaknaald is geen superbagage en zou het er niet van komen is het ook geen ramp. Zo gezegd, zo gedaan, en ja, hoor; slechte slaper die ik ben, lag ik tegen middernacht, met een ronkende echtgenoot naast me, in een uitstekende en lekker warme Brabantse hotelkamer het engeltje van de foto te haken. Het was niet groot en op een been na, heb ik het afgemaakt, voordat ik ben gaan slapen.
Een paar dagen later heb ik het resterende been gehaakt en het engeltje in elkaar gezet. Ik vind het een supermodel! Het patroontje blijft helaas prive. Het komt van een kooppatroon en we willen er beide absoluut niet de oorzaak van zijn, dat dit ergens problemen zal gaan opleveren.