Het moest er toch
maar eens van komen. Even iets anders om te haken. Van Ingrid hoorde
ik iets van Muis Jantje. Een van de zovele facebook-haakgroepen, die
haken voor het goede doel. Altijd handig vind ik. Lekker bezig zijn,
zonder dat je een heleboel spullen maakt, waar je met de beste wil
van de wereld niet weet, wat je er mee moet. Dus ben ik maar eens
gaan googelen naar gegevens over deze groep. De info van muis Jantje,
is kort en bondig.
Ik citeer:
"Gehaakte
Jantje muizen voor mensen met Alzheimer / dementie, op volledig
vrijwillige basis
gehaakt".
gehaakt".
Ik werd lid van de
groep en zag foto`s wat anderen zoal hadden gehaakt. Het was een
vrolijk gezicht, al die muizen, en besloot ook maar eens een greep in
mijn katoenbak te doen. De materiaaleisen zijn [terecht] nogal streng
en het resultaat was, dat niet alle katoen aan die eisen voldeed.
Gelukkig is Nu hier een Wibra in de buurt, dus was dat probleem snel
opgelost.
Intussen had ik ook
een oproep voor muizen gezien die uit het Westfries Gasthuis.
"Heerlijk", dacht ik, "een thuiswedstrijd, geen
gehannes met opsturen, maar lekker even langsbrengen, dat is veel
eenvoudiger". Zo gezegd, zo gedaan, ik haakte twee muizen en
bracht deze meteen weg. Ze werden gelukkig goedgekeurd, en nu toen
ging ik los en ontstond deze "muizenbende".
Voorlopig is het
even genoeg, want de beren staan ook te dringen om weer te worden
gemaakt. Kijk, ja, dat is wel een nadeel van haken voor goede doelen.
Het is nooit af en je bent nooit klaar en keihard zeggen ik stop
ermee, vind ik ook reuze moeilijk. Een luxe dilemma, waar ik wel
nooit uit zal komen.