Vliegengordijn

 Wat een hitte heerste er in de afgelopen dagen. Dat zal niemand zijn ontgaan!. Gelukkig is het op het moment wat minder warm en ben ik weer een beetje actief te krijgen. Toen het zo warm was, bestonden mijn hobbyactiviteiten slechts uit denken, wat ik zou gaan doen als het weer wat koeler werd. 

Het berenhaken ben ik momenteel voor zoveelste maal een beetje zat en aan het muizenprojekt heb ik ook een eind gemaakt. Het was wel leuk om eens iets anders [die muizen dus] te doen, maar het werken met katoen is beslist niet één van mijn favoriete bezigheden. Wat is die troep stug! Mooie kleurtjes, dat wel, maar met het afwerken van de draadjes had ik een tangetje nodig om naald en draad door het werk te krijgen. Verder moest ik de vulling in panties doen [terecht], maar die heb ik helemaal niet. Ik krijg al kippevel als ik aan die dingen denk, laat staan dat ik ze moet dragen. Dus kocht ik kniekousjes, die ik doormidden knipte. Toch had ik daar geen vrede mee. Om zomaar nieuw gekochte dingen meteen door te knippen, vond ik heel erg moeilijk. Ik heb het gedaan, want anders kon ik de muizen niet afmaken, maar al met al genoeg aanleiding om na 44 muizen er maar eens mee te gaan stoppen.

Als zovaak in mijn stukjes dwaal ik weer af. Ik was bezig te vertellen, dat ik in die hitte, alleen maar aan het denken was, omdat het haken zelf een plakboel werd. Ineens kwam er een idee. Het zou wel leuk zijn om een vliegengordijn te gaan maken voor de deur tussen de keuken en de kamer. Als "vliegentegenhouder" verwacht ik er niet veel van en ook tocht zal het niet echt tegenhouden, maar een mooi, decoratief gordijn, dat de inkijk in de keuken een beetje tegenhoudt, daar voel ik zeker wel voor.

Meteen schoot mij, mijn vorige vliegengordijn weer in gedachte. Eind jaren `70 had ik van sisaltouw een groot vliegengordijn gemaakt in de macrametechniek. Het zat in de achterdeur van ons huis en heeft daar jarenlang zijn werk naar behoren gedaan. Helemaal retro zouden we tegenwoordig zeggen en jahoor, ons huis hing vol met mijn macramecreaties. Het was ook zulk leuk werk.

Zou ik daar nog een foto van hebben? Hoewel ik al mijn hobbywerk, wat ik verkocht of weggaf, heb gefotografeerd, ben ik zo dom geweest mijn werk voor eigen gebruik helemaal te vergeten. Vanavond ben ik op zoek gegaan naar een familiefoto uit die jaren, waar hij misschien nog op zou kunnen staan. Het was spannend, maar pffff, uiteindelijk vond ik zegge en schrijven één foto!. Deze is gemaakt tijden dochter Suzanne`s verjaardag in 1980. Dat het de "macrametijd" was is duidelijk, want ook op het andere raam hing een grote creatie. 






















Maar nu de plannen voor de komende tijd. Zelf dacht ik allereerst aan haken. Niet zo slim achteraf, want losse slierten kettingsteek vult niet erg op en dan zal ik er, vooral bij deze brede deuren [seniorwoning] wel heel veel nodig hebben. Of macrame? Ook niet slecht. Het is een leuke techniek, die nog behoorlijk in mijn vingers zit. Als materiaal denk ik aan touw of [iets van deze tijd] misschien wel zpagetti. Ben er nog niet precies uit, maar dat is niet erg, want de weersvoorspelling is zodanig, dat ik waarschijnlijk nog heel veel kan nadenken.

Muis Jantje

Het moest er toch maar eens van komen. Even iets anders om te haken. Van Ingrid hoorde ik iets van Muis Jantje. Een van de zovele facebook-haakgroepen, die haken voor het goede doel. Altijd handig vind ik. Lekker bezig zijn, zonder dat je een heleboel spullen maakt, waar je met de beste wil van de wereld niet weet, wat je er mee moet. Dus ben ik maar eens gaan googelen naar gegevens over deze groep. De info van muis Jantje, is kort en bondig.

Ik citeer:

"Gehaakte Jantje muizen voor mensen met Alzheimer / dementie, op volledig vrijwillige basis
gehaakt".

Ik werd lid van de groep en zag foto`s wat anderen zoal hadden gehaakt. Het was een vrolijk gezicht, al die muizen, en besloot ook maar eens een greep in mijn katoenbak te doen. De materiaaleisen zijn [terecht] nogal streng en het resultaat was, dat niet alle katoen aan die eisen voldeed. Gelukkig is Nu hier een Wibra in de buurt, dus was dat probleem snel opgelost.

Intussen had ik ook een oproep voor muizen gezien die uit het Westfries Gasthuis. "Heerlijk", dacht ik, "een thuiswedstrijd, geen gehannes met opsturen, maar lekker even langsbrengen, dat is veel eenvoudiger". Zo gezegd, zo gedaan, ik haakte twee muizen en bracht deze meteen weg. Ze werden gelukkig goedgekeurd, en nu toen ging ik los en ontstond deze "muizenbende".

Voorlopig is het even genoeg, want de beren staan ook te dringen om weer te worden gemaakt. Kijk, ja, dat is wel een nadeel van haken voor goede doelen. Het is nooit af en je bent nooit klaar en keihard zeggen ik stop ermee, vind ik ook reuze moeilijk. Een luxe dilemma, waar ik wel nooit uit zal komen.

Beertje Blue

Na de fantastische aanvulling van mijn wolvoorraad door berendekens, ging mijn voornemen, om alleen beertjes te haken met haaknaald 4 een beetje de mist in. Er zat veel dunnere wol tussen, die totaal ongeschikt was voor zo`n dikke naald. Wat te doen? Mijn berenproductie is te groot om met een dunnere haaknaald dan 4 te gaan werken, want dat zou toch echt teveel extra werk gaan opleveren, dus werd "dubbeldraads" het toverwoord. Dat was een goede optie, maar voor dit samengestelde garen, werd helaas ook haaknaald 4 te dun. Probleem 2 was hiermee geboren, want zou ik mijn standaardbeertje gaan haken met 5 of nog hoger, wordt het reusachtig en te groot als berendekengeschenk.

Gisterenavond kwam ik dus tot de conclusie, dat er maar één oplossing over was. Ik zou die grijze cellen in mijn hoofd maar weer eens aan het werk moeten zetten, om mijn beertje Bart voor haaknaald 5 geschikt te maken.

Vandaar dit nieuwe patroontje. Het blauwe beertje Blue is bijna even groot als Bart, maar gehaakt met dubbeldraadse dun uitgevallen Wibra [of andere haaknaald 3 wol] en haaknaald 5. Ook haaknaald 5,5 is geschikt en misschien kan 6 ook nog wel.

Op de foto van het kladje kan je zien hoe het patroon tijdens het werk ontstaat. Het is een rommeltje en meteen een aardige puzzel om er later een leesbaar patroon-schema van te maken.

Have fun!

[Ps. Ik heb hem er al op gezet, maar heb nog geen tijd gehad het patroon alsnog te maken, dus als er nog fouten in zitten, hoor ik het graag!]

Rondjesdeken-6

Hij is af!!!!. Ik ben helemaal verbaasd, dat dit het resultaat is van een paar restbolletjes opruimen. Nou ja, een paar ......! Het is een flink uit de kluiten gewassen schitterende deken geworden van 2x2 meter.

Rondjesdeken-5

Oei, zeer tevreden over de middenbaan. En dat na al die twijfels en gepieker van eergisteren. Heb uiteindelijk toch mijn gevoel gevolgd, haha, en ben vanuit het midden de banen gaan plaatsen. Bij de baan met de zwarte vierkanten kon ik volstaan met twee toeren zwart aan beide zijkanten, om de benodigde breedte te krijgen. Maar bij de smalste baan moest ik meer uit de kast trekken. De opvulling aan de zijkanten van de baan met de rondjesvierkanten is verrassend mooi geworden. Het lijken wel bloemen. Wauw, hieruit blijkt voor de zoveelste keer dat ik meer moet "durven" en "gewoon doen"!

Rondjesdeken-4

Na feestdagen en jaarwisseling begon mijn opruimingsdrift weer te kriebelen. Nu was mijn wolvoorraad het slachtoffer. Een doorn in mijn oog zijn vier nog ongebruikte en 4 al opgewonden bollen zwart. Veel te veel en wat kan ik ermee?  Eigenlijk niets, want het is een lastige kleur om mee te werken. De meest donkere dagen mogen dan al voorbij zijn, veel soelaas biedt dat niet. Zelfs onder een goede lamp is het moeilijk om met die kleur te werken. Ten tweede is die zwarte wol een stuk dunner dan de rest en dat maakt de zaak er ook niet eenvoudiger op. Met het mooie ontwerp van mijn avalon african big flower square [en toch maar zwart] heb ik de laatste dagen nog wat gaten gevuld. De strook van die drie vierkanten staat helaas niet apart op de foto maar dat maakt niet uit. 

Vanmorgen heb ik alle losse stukken van de zolder gehaald en in de kamer uitgelegd. Ik besloot de buitenste twee lange stroken als basis te gebruiken en één brede middenstrook in zijn geheel ertussen te naaien. Vandaar dat ik nu de lange buitenstroken verder maar even buiten beschouwing laat.

De middenstrook bobbelt enorm, dat is duidelijk te zien op de foto en dat komt vooral door het dikteverschil van de wol. Het maakt het moeilijk om de nog in te vullen ruimtes te meten en ik besloot het uitgelegde werk met grote steken aan elkaar te rijgen. Daarbij ben ik uitgegaan van het midden, waardoor ik aan beide zijden, van de twee middelste stroken, kleine ruimtes overhield. Zo zit het werk momenteel in elkaar, maar het kan anders. Ik zou bijv. de banen, aan één kant recht langs de buitenbaan kunnen leggen, zodat de ruimtes niet meer worden verdeeld en dus groter worden. Een derde mogelijkheid is, de twee middenbanen te laten verschuiven. Eentje links langs de kant en de andere rechts. Daar moet ik nog maar eens goed over na gaan denken. Ook de maten van de lengte zijn nu nog niet correct. Zo te zien [onderkant foto] hou ik nog een ruimte 10 cm over, dat de middenstrook korter is als de buitenkant. Toch zal die waarschijnlijk helemaal verdwijnen, want door het rijgen werd de strook wel korter. Allemaal dingen waar rekening mee moet worden gehouden. Een lekker werkje nog. Hoewel één ding weet ik al wel. Ik was uitgegaan van een restjesdeken, waarin de chaotisch aan elkaar gezette vierkanten er een eenheid van zouden maken. Zo te zien is dat helemaal niet gelukt. Met de kleuren, ja, dat is een aardig allegaartje, maar met het patroon, helaas! Allereerst al, zette ik twee keer twee dezelfde stukken inelkaar en  dan plaats ik ze ook nog eens symmetrisch in de deken. Blijkbaar zit dat in mijn genen. Toch wel een beetje jammer want ik had die chaotenboel heel graag uitgeprobeerd. Maar ach, mooi wordt hij wel en dat is toch het belangrijkste?

Gordijnaapje

Ahwww, toen ik hem bij dochter Ingrid gezien had, werd ik er spontaan verliefd op. Die wilde ik ook maken! Mijzelf kennende moest ik dat eerst nog een tijdje op me in laten werken, maar eergisteren was dat tijdperk afgelopen. Ik wilde beginnen. Aangezien Ingrid hem ook al had gemaakt, was de voorbereiding snel klaar. Aan haar kon ik vragen hoeveel wol ik nodig had en met welke haaknaald ik aan de gang moest. Dank voor deze info Ingrid!. Gelukkig had ik nog een goede kleur in voorraad, dus ook dat was snel geregeld. Maandag begon ik.

De kop en lijf was een eitje, maar verder was het toch nog wel even prutsen. Daarbij ben ik helemaal niet gewend van patroon te werken en lees ze slecht. De straf daarvoor kwam toen het hele beest, behalve de armen en oren, al in elkaar zat. Het was een lief aapje, maar keek recht voor zich uit als hij op de tafel zat. Ik keek hem aan en toen viel het kwartje. Oeps, dat klopte val geen kant!!. Dus moest de kop weer van het lijf en toen ik toch eenmaal bezig was met slopen, heb ik meteen de snoet er weer afgehaald, want die vond ik eigenlijk een beetje te laag zitten ten opzichte van ogen. 

Ach dat was allemaal geen ramp, want met ruim 250 beren maken achter de rug, ben ik wel gewend dat er iets niet helemaal gaat zoals het zou moeten. Vrij snel zat de boel tot volle tevredenheid weer in elkaar. Nu de armen nog. Kokertjes van 9 vasten in het rond haken, zijn beslist niet mijn hobby, maar ik moet niet zeuren, want de armen van dit beest zijn cruciaal. Zonder die, geen gordijnaap, dus werd het even afzien. Na zien van het resultaat, was die ergernis echter heel snel vergeten. Subliem, mooi, toppie, geen superlatief kon mijn enthousiasme doven.

Nu zit zij mooi en nuttig te wezen op het gordijn. Ja ook nuttig, want op deze manier verving zij een simpel sisal touwtje, waarmee het gordijn vanwege brandgevaar, al was samengebonden, om ruimte te maken voor allerlei ziggo apparatuur dat eronder staat.

Helaas kan ik het patroon niet meer terugvinden via Google. Het is van Loes Ryman-Sekeris, die ik , alleen op pinterest terugvond. Het patroon stond daar niet meer bij. Wel vond ik andere aapjes. Misschien heeft een andere zoeker meer succes. Ik haakte met dubbeldraadse Saskia [Wibra] en haaknaald 5.