Met deze post, begon ik, vol goede moed met een trui:
Ik wilde dus een dubbeldraads lange trui maken, waarbij ik, omdat ik nog zoveel witte wol, had liggen, met de ene draad [wit] de hele trui wilde doorbreien, en voor de tweede draad er steeds een andere kleur toevoegen. Zo gezegd, zo gedaan. De mouwen waren een eitje. Ik had ze bedacht zonder kleurwissels. Een gele en een groene. Ik nam de aantekeningen van mijn blauwe vest erbij, want die maakte ik met dezelfde wol, dus moest het met dezelfde naalddikte allemaal wel lukken. Netflix erbij en breien maar! Dat ging allemaal prima. 
De panden breien werd wat lastiger. Ik had het plan opgevat, om voor de verandering, eens een keer het voor- en achterpand hetzelfde te maken, dus werd het even uitkienen, hoe ik het zou aanpakken met de resterende kleuren wol. Met een geruststellend plan B [gewoon twee verschillende panden] in mijn achterhoofd, begon ik met goede moed. Ik breide het eerste pand t/m de 1e groene baan. Eigenlijk wilde ik de trui groen/geel houden, maar toen ik zag hoeveel wol ik nog over had, kon ik dat vergeten. Het roze moest erbij, want anders had ik geen geel genoeg em het tweede pand te breien. Op de gok ging ik verder en breide het eerste [achter]pand af. Op een bepaalde hoogte maak ik dan een schouderafschuining en kant de resterende steken in één keer af. Die schouderafschuining en later bij het voorpand de hals, zijn essentieel, want hoe leuk het ook klinkt om een trui te maken van twee rechte lappen, het zit voor geen meter. De trui kruipt helemaal op tegen je hals en je krijgt een enorm benauwd gevoel van. Daarna maakte ik het tweede pand. Met het aantal nog resterende wol ging het prima, maar ik ontdekte wel dat het geheel langer werd dan ik verwachtte. Oef dat wordt meer een jurk dan een trui. Nou ja, dat is ook wel leuk.
Nadat ik beide panden af had, kwam ik tot de ontstellende ontdekking dat ik de beginboord veel te smal had gemaakt. Ik had verdorie veel te weinig steken opgezet om een fatsoelijke boord te maken. En erger, na het provisorisch in elkaar zetten en passen ontdekte ik, dat ik er nauwelijk in kon. Hij zat strak om mijn benen en de boord viel net boven de knie. Dat was niet te doen en geen gezicht. Jeetje, stond dat fout in de aantekeningen en heb ik als een duffe sufferd gewoon die verkeerde aantallen genomen? Dat is me nog nooit overkomen. Ik ga het niet nakijken. Gelukkig was de trui zelf breed genoeg. Wat nu te doen? Helemaal uittrekken? Oh, nee, geen denken aan! Ik had de trui in tricotsteek gebreid en daar viel waarschijnlijk nog wel wat aan te doen. Met de moed der wanhoop heb ik in de laatste toer van de boord, de schaar gezet. Zo kon ik, na alle steken apart te hebben losgehaald, de boord eraf halen. Gelukkig zat ik goed, want het was slecht te zien met die gemeleerde zwart/witte draad en kon daarna de meerderingstoer terugsteken. En dat allemaal in tweevoud!
Dat werd een lange avond! Toen alle steken weer netjes op de pen stonden heb ik uit angst weer een te smalle boord te maken, het complete aantal steken genomen om een afsluitende rand te breien. Dan maar geen trui, want het lijkt nu niet alleen een jurk, het is het bijna.
Na dit debacle had ik het wel even gehad, maar natuurlijk ging ik door. Zelfs, de altijd moeilijke klus, van het steken opnemen voor de halsboord ging redelijk snel. Hoeveel steken ik moet opnemen blijft iedere keer weer een vraag, die na alle truien die ik al gebreid heb, nog steeds niet is opgelost. Maar ook daarvoor heb ik een plan B. Dat bestaat uit: 1. vooral niet te klein maken, 2. brei een hoge boord, 3. zo nodig de boord gebruiken als zoom en inslaan en 4. een elastiek erin Of ik dit tweede plan nog gebruiken moet, weet ik nog niet want ik ben momenteel nog halverwege de boord.
9 uur later: Hoera mijn trui is af. Ik heb hem nu aan. Hij past prima, maar is beslist niet oversized. Wel is hij lekker warm. De onderboord is goed, hoewel hij een beetje opwipt. Nou ja, als dat zo blijft, kan ik altijd nog plan B2-punt 3 en 4 toepassen. Maar voorlopig laat ik het zo. Weer een projekt gesloten!
