Toch maar weer gaan haken? Wat me vooral tegenhield, was de pijn aan de duimkant van mijn hand. Die had ongetwijfeld iets te maken met het vele doen van die techniek, maar na twee truien breien, wat geen pijn deed, had ik dat ook wel een beetje gezien. En zo ja, wat h/maak ik dan? Kleding vind ik niks, want het haakwerk laat me teveel koude lucht door en truien heb ik al genoeg. Na een paar maanden lang wel tig keren mijn hele haakpatronenmap te hebben doorgespit, kwam ik toch steeds weer uit op een heerlijke simpele grannydeken. Niet omdat ik die nodig heb, want er liggen er al twee op de bank en eentje als reserve in de kast, maar gewoon omdat het zo simpel weghaakt en ik niet steeds "onderweg" hoef te tellen, wat bij amigurumi wel het geval is.
Na een avondje te hebben proefgehaakt was ik er uit. Inderdaad, ik ga voor een simpele granny square. Voor het mooi, toch maar in twee kleuren, want anders wordt het zo saai en waarbij ik maar 4 draadjes hoef af te hechten. Een aantal wat ik nog net acceptabel vind.
Ik had dochter Ingrid verteld van de plannen die ik had en gevraagd of zij nog wat restjes had. Ook had ik zelf nog zes bollen lichtbeigebruin van de laatste trui, die ik 4 maanden geleden had gekocht. Daarvan hoopte ik, dat ik vier ervan nog kon terugbrengen of zoniet, ze in ieder geval kon omwisselen voor een andere kleur.
Gisteren reed ik naar Zwaagdijk en met de resterende vier bollen plus de bon stapte ik de winkel in. Het teruggeven was geen enkel probleem en opgelucht ging ik verder de winkel in. De voorraad was een beetje "kersterig", met nogal wat harde kleuren, zoals wit, rood, groen en blauw. Niet echt mijn kleuren, maar ik wilde beginnen en nam er wat van mee.Achteraf gezien kwam dat juist heel goed uit, want als kers op de taart vond ik vanmorgen in het halletje nog een hele zak wol van Ingrid, waar kleuren in zaten die totaal anders waren, dan die ik de dag ervoor bij de Wibra had gekocht. Ik ben er blij mee, want behalve die bedenkelijke harde kleuren had ik m u een fantastische mix.
Om mijn hand een beetje te sparen probeer ik nu mijn haaknaald wat anders vast te houden. Dat dit na 50 jaar op dezelfde manier te hebben gewerkt, allesbehalve gemakkelijk is, laat zich raden. Maar waar een wil is, is een weg.
En kijk.......de eerste haakavond gisteren was meteen een bevestiging van die goede weg, want ik heb tijdens het tv kijken, de terugspoelknop niet aangeraakt.
