[Ondanks, dat er op de foto een haakwerkje staat, heeft dit verhaaltje eigenlijk weinig met haken te maken. Vandaar dat ik het hier post.]
Tot zover had ik het verhaal, in mei 2014, geschreven in ook gepost in op mijn creablog. Nu ik het begin 2019 nog eens doorlees, zie ik dat het eigenlijk een beetje incompleet is. Wat er niet in vermeld stond, dat dochter Suzanne en ik een tweede bol hebben gehaakt voor een vriend van haar. Dus dat was nog een keertje de bovenvermelde aantallen vijf- en zeshoeken. Gelukkig had ik nog sprieten genoeg, want je weet hoe dat gaat. Je hebt er twee nodig en bent dan verplicht een zak van minstens 10 van die dingen te kopen. Nou in dit geval, kwam het toevallig eens een keertje goed uit. Ja, ja, dat voetbal weet wat! Hoewel....volgens mij heeft die vriend ook helemaal niets met voetbal en is die bol alleen maar erg leuk. Dat kan natuurlijk ook.
En mijn bol? Die is waarschijnlijk een roemloos einde gestorven. Op een zondagmiddag kwam kleinzoon Silver op bezoek en vond de bol wel heel erg leuk. Helaas nam hij Kick`s uiterlijk wel heel erg letterlijk en voetbalde er de kamer mee door. Aan het eind van het bezoek was de lol er nog steeds niet af en wilde hij hem mee naar huis nemen. En wat doe je dan? Ja, precies. Ik heb hem daarna helaas nooit meer gezien en wat er van hem is geworden, daar heb ik geen idee van. Maar ja, dat maakt allemaal niet uit, als hij er maar lol mee heeft gehad, dat is het belangrijkste. Tot slot nog een ding. Mocht ik me in deze laatste aanname hebben vergist en Kick nog steeds in het land der levenden zijn, dan verexcuseer ik me bij deze.
