Afgelopen
zondag was dochter Ingrid jarig en als verjaarscadeau kreeg zij van
twee vriendinnen een heleboel leuke kleine pakjes, waarbij het leek
of ze het plaatselijke Action filiaal hadden leeggekocht. Het was een
kostelijke grap en tussen al die leuke spullen zat een bol
helderblauwe bolletjes- of pompongaren. Ik had het zelf ook al
verschillende keren in de schappen zien liggen, maar zag mezelf
beslist niet aan de gang met dat spul. Sterker nog, ik was er bijna
zeker van dat de gulle gevers ook geen flauw idee hadden wat je ermee
kon en alleen maar dachten daarmee Ingrid eens lekker op te zadelen.
De
dag daarop waren we samen bezig met een heel moeilijk patroon uit te
proberen, wat ze nodig had om één van haar nog liggende opdrachten
uit te voeren. Ineens kwam dat bolletjesgaren weer in ons blikveld.
We zijn wat gaan googelen en kwamen er redelijk uit hoe we dat spul
moesten breien. Erg ingewikkeld leek het niet, maar toch zag Ingrid
het niet zitten. Bij mij begon toen iets te kriebelen en van
lieverlede kreeg ik eigenlijk wel zin in die uitdaging, dus ben ik
die avond eens wat gaan proberen.
Het
allereerste waarmee je begint bij breien is het opzetten van de
steken. Helaas is de ruimte tussen twee van die bollen veel te klein
om dit op een normale manier te doen en tot overmaat van ramp zitten
die bolletjes ook in de weg. Via google had ik intussen op het net
nogal wat breipatronen gevonden, maar opzetten ho maar, dat stond er
nergens bij. Wat te doen? Ik ben begonnen om de draad simpelweg om
de pen heen te slingeren. Dat werd een losse zooi, maar ik had in
ieder geval steken. Door met die steken te gaan breien hoopte ik dat
er een vastere struktuur zou ontstaan. Dat feest ging helaas niet
door, het bleef een losse troep en ik heb alles weer uitgetrokken. Zo
was ik voor de zoveelste keer terug bij af.
Daarna
heb ik met een haaknaald zitten prutsen door tussen ieder bolletje
een opzetsteek van haken te maken. Dat ging wel, maar werd vreselijk
strak. Met pennen 5,5 heb toen de acht steken die ik had opgezet
gebreid. Ik had nu: 1 bolletje, 1 steek, 1 bolletje, 1 steek, enz. op
de naald staan. Na een tweede pen kwam er wel een beetje struktuur in
maar toch was het, ondanks die hele strakke opzetsteek, veel te los.
Na
nog wat geklungel, kreeg ik de ingeving van het jaar. Ik heb in de
eerste toer van 1 steek, twee steken gemaakt, ben op breipennen 3,5
doorgegaan. Dit was het ei van Columbus. Ik had op het net ook al
gezien dat er gebreid werd op 2 steken tussen de bolletjes en opeens
ging het als een zonnetje. Dit was het simpele breien wat me werd
voorgespiegeld in al die patronen op het net.
Toen
ik de halve bol had opgebreid bleek, dat de sjaal veel te breed zou
worden en ben ik nogmaals overnieuw begonnen. Gelukkig wist ik nu hoe
ik beginnen moest en ik startte met 4 steken, die ik meerderde naar
acht. Dat was goed en die ene bol was genoeg voor 1.20 m. sjaal met
een breedte van 7 cm. Helaas vond ik ook nergens een instructie voor
het afkanten, maar dat is met een beetje moeite op de normale manier
wel te doen. Wel wordt het erg strak, maar dat valt gelukkig weg
tussen de bolletjes. Alleen met de laatste steek moet nog wat worden
aangemodderd, want ook die is niet in te stoppen vanwege die bobbel.
In
het vervolg is het probleem dus opgelost. Met een haaknaald 1 steek
opzetten tussen de bolletjes [lastig maar te doen] en die steken in
de tweede toer verdubbelen. Daarna doorbreien met naalden 3,5 totdat
de bol bijna op is en afkanten.
