Dit was echt leuk vanmorgen. Om 11 uur
gingen dochters Suzanne en Ingrid en ik Hoorn in om ons wildbreiwerk,
wat we de afgelopen weken zo bloedig hadden zitten breien
te gaan zoeken.[zie Wildbreien-1]
Waar zouden ze het geplaatst hebben, en
hadden ze het überhaupt wel geplaatst? Spannend was het in ieder
geval wel. Maar voordat we de bruggen opzochten, moesten we
natuurlijk eerst even een bezoek brengen aan het klapstuk van de
tentoonstelling op de Rode Steen, waar J.P. Coen voor de gelegenheid
helemaal was aangekleed.
Een foto maken ging niet best, want de zon
stond precies verkeerd, maar zelfs op zijn rug was hij al de moeite
waard. Al die pompoenen op zijn hoofd, geweldig!. Toen verder op zoek
naar bruggen. In de haven waren er natuurlijk genoeg, maar welke zou
het zijn en nog belangrijker, waar zou het zijn. Te stom voor
woorden, maar via de GPS [en dat in je eigen stad] vonden we de
Veermanskade en daarbij de sliert van Ingrid op de onderste leuning
van de Hoge brug tussen de Veermanskade en de Oude Doelenkade.
Verder
lopend ontdekten we het ontzettende grote zeil van de "Jacoba",
een geheel gebreide Hoofdtoren en zelfs de Scheepsjongens van
Bontekoe waren in een lekkere warme wolletje gestoken.
Ik begon me al een beetje zorgen te maken, want ik zag mijn sliert niet en ik kon ook geen plek bedenken waar hij dan wel kon zijn. Lopende op het Houten Hoofd, tussen de "witte wieven" van Helma en achter de Hoofdtoren zag ik de lange brug die het Oostereiland, waar de vormalige Krententuin [gevangenis] was, met de stad verbond. Oei, dat was dus die lange brug waar Helma het over had. Wist ik veel, ik was daar nog nooit geweest. We liepen snel richting Oostereiland en als Suzanne op die brug niets had gezegd, was ik er nog straal voorbij gelopen. 
Wat een verschil of je zo`n sliert thuis op de grond
hebt liggen of dat het op de brugleuning bevestigd is. Gelukkig vond
ik mijn kleine grannystuk, wat niet meer nodig was voor de
lantarenpaal, wel zelf. Het is echt een geinige ervaring om je
breiwerk terug te vinden aan een brugleuning in Hoorn.Trouwens de hele omgeving was nieuw voor mij, want ik dat grote gevangeniscomplex nog nooit gezien, behalve uit de verte. Prachtig is het allemaal gerenoveerd, het museum van de 20e eeuw, de cinema, een hotel en woningen, allemaal in een verbouwd gevangeniscomplex. Super!
We hadden geen beste dag uitgekozen om te gaan kijken, want hoewel er op het weer zeker niets aan te merken was, gooiden de Westfriese Waterweken en de gewone weekmarkt aardig wat roet in het eten. De kleurig aangeklede lantarenpalen zaten helaas nogal vaak verstopt achter de meest uiteenlopende marktkramen. We besloten het tweede superstuk van de actie, tw. het beeld "De Waterdrager", dat voor de gelegenheid helemaal in roze granny squares was gehuld maar vanuit de auto te bewonderen en de rest te bewaren voor een volgend bezoek. Als alles goed gaat en de mensen hun handen een beetje thuis kunnen houden, zou alles tot 8 september netjes blijven hangen. Er blijft voor mij dus nog tijd zat over om nog een keertje te gaan kijken.
[ps. ik heb me wild zitten ergeren aan de lay-out. Niets gebeurt zoals ik het wil. De letters worden niet even groot, de spaties leven een eigen leven en de foto`s gaan staan waar ik niet wil. Helaas, ik hou er maar even mee op, want ik ben al anderhalf uur bezig en heb er nog steeds geen grip op :-( ]
