In het groepsgrannyproject was even een klein kinkje in de kabel gekomen, waardoor we een week grannyloos door moesten komen. Niets om je druk over te maken natuurlijk, want ik heb zat te doen en 11 weken geleden had ik helemaal nog geen wekelijkse granny en miste ik hem ook niet. Toch was ik wel een beetje verrast dat mij vrijdagmorgen twee grannies werden aangeboden, want er was nog enige discussie geweest of we nou die week zouden inhalen of dat we gewoon die week zouden overslaan. Het eindresultaat van de "enquete" hierover had ik schijnbaar gemist en het werd dus inhalen. Prima toch! Ik ging op die "rare tussendag" tussen hemelvaartsdag en het weekend lekker aan de gang en ook het weer hielp mee, door niet al te mooi te zijn. Nieuwsgierig startte ik de twee downloads. Hee nummer 12 was bekend, want die had ik een week daarvoor ook al gemaakt. "Leuk!, die moest dus nog een keertje", want voor die eerste had ik natuurlijk niet mijn "groepsgranny-kleuren" gebruikt. Nou ja dat zou in ieder geval niet moeilijk moeten zijn. Nummer 13 kende ik niet en ik vind hem geweldig. Dat rastervierkant in het midden, hoe bedenk je zoiets. Na een dagje lekker werken waren ze klaar en ik zette ze helemaal trots meteen op facebook. Klaar en afgehandeld voor een weekje, dacht ik. Hoe anders zou het lopen!
Om een uurtje of 11 `s avonds ging ik
met het patroon van nummer 12 eens goed doornemen om hem te
vereenvoudigen voor dochter Suzanne. Zoals zoveel van deze patronen
is het een complete letter- en cijferzooi, waaruit je begin nog einde
kan vinden. En daar komt bij dat er in een paar voorgaande helaas wat
foutjes zaten, zodat het bijna onmogelijk voor haar was om eruit te
komen. Nu vereenvoudig ik hem een beetje door elke handeling onder
elkaar te zetten, soms iets toe te voegen etc. en zo stuur ik hem
haar toe. Toen sloeg het noodlot toe, want ik ondekte in toer 2 van
nummer 12 een boogje van 5 lossen, waarin ik in de volgende toer een
12 dubbelestokjes in moest haken. Dat had ik helemaal niet gedaan.
Hoe ik die handeling [twee keer zelfs] had kunnen missen begrijp ik
nog steeds niet. Maar goed er was voor mijn mooie nummertje 12 maar
één oplossing. UITTREKKEN tot toer 1, want alleen het beginrondje
kon ik laten zoals het was.
Nu heb ik hem weer klaar. Mooier en met
lossenboog, waarin de 12 dubbele stokjes keurig passen, maar snappen
hoe het zo kwam, doe ik nog steeds niet. Als ik hem voor Suus niet
had nagelopen, zou die fout er niet zijn uitgekomen, dus moet ik
eigenlijk haar bedanken. Hoewel bedanken, waarvoor eigenlijk? Als
ik er niets over had geschreven of niets had gezegd dan had niemand
iets gemerkt. Dan blijft de vraag over of ik daar zelf tevreden mee zou
zijn. Daar weet ik het antwoord meteen op. "Nee,
zeker niet!", want daarvoor ben ik veel teveel een "Pietje
Precies!" en de fout de fout laten komt niet in mijn woordenboek
voor.
