Een bijzonder project-8

 

[Ook op fb]

Tis gelukt!. Wat was dat leuk om te doen. Mijn lievelingstrui uit mijn jeugd nabreien. Alleen het idee al, dat mijn moeder ruim 60 jaar gelden dezelfde handelingen verrichtte. Op de inzet van de foto zie je mij, met trui uiteraard, tijdens de kerstdagen van 1955. Ook de kleuren herinner ik me nog goed. De trui was groen, met in de pas, gele en rode strepen. Ook weet ik nog dat ik hem heb gedragen, totdat hij zo strak zat, dat het echt niet meer kon en ik er afscheid van moest nemen.

Het breipatroon is, als een wonder, bewaard gebleven. Nu heb ik hem nagebreid. Het was een echte eye-opener dat mijn moeder zo`n goede breister is geweest. Het patroon is verre van gemakkelijk en sorry mam, dat had ik als kind natuurlijk echt niet door. Nu heb ik hem weer. Andere kleuren en een tikkie groter, dat wel, maar ook deze, zal ik met plezier en in herrinnering aan haar gaan dragen.

En dan nog even dit: 

Het enige waar ik een beetje mee zit is de naairand, waar de pas aan de rest van de trui is gezet. Die vind ik, op zijn zachts gezegd, niet echt geslaagd. Toch ga ik daar tot slot niet over zeuren. Ik ben wat mijn werk betreft nou eenmaal een perfectionist en had die graag wat netter gezien. maar ik heb niet de puf er nu iets aan te doen. In mijn herinnering had mijn moeder dat beter gedaan. Het zij zo en het blijft zo. Een bijzonder project!

Een bijzonder project-7

 Oef ging het nog bijna fout. Ik stond eigenlijk alweer op het punt het rugpand tot het armsgat uit te trekken. De cirkel was veel te klein en de mouw te breed. Met een beetje kunst en vliegwerk heb ik dat gelukkig kunnen voorkomen. Hopelijk is de cirkel nu groot genoeg, maar, diep in mijn hart, ben ik daar nog niet helemaal gerust op. Zo niet, dan wordt het flink sjoemelen om de pas in de trui te zetten, want uittrekken doe ik niet meer.

Het "naaibegin" is er. Ik heb één mouw aan de bovenkant dichtgemaakt. Ook dat is niet simpel helaas. Het schuin afkanten maakt bij de teruggaande toer behoorlijke gaten en die moet ik vermijden of proberen een beetje dicht te maken. De enige oplossing is om niet al te dicht op de kant, met een stiksteek, de delen aan elkaar te zetten. Ik krijg dan wel een vrij dikke rand, maar dat is eigenlijk wel gunstig. Het geeft de trui wat stevigheid en ik denk dat hij dat goed kan gebruiken. Hopelijk lukt deze manier overal, want anders moet ik op het eind nog de nodig gaten gaan stoppen en dat lukt bijna nooit onzichtbaar.

Maar okee, ik ga stug door. Het eerste stuk zit aan elkaar. Nu de rest nog. O, ja en dan op het eind, wacht me nog de dankbare taak, om een heleboel aanhechtdraden weg te werken. Heerlijk! NOT!.

Een bijzonder project-6

Ik was er al bang voor. Het ging al te goed. Het voorpand [met aangebreide halve mouwen] en de pas waren klaar. Bij het achterpand had ik, [gelukkig achteraf] net de volledige onderrand van de mouwen bereikt. Dit was zo`n beetje het moment van de waarheid, want nu had ik genoeg in handen, om boel provisorisch in elkaar te naaien en te passen. Helaas, was die waarheid niet helemaal wat ik ervan verwachtte. De breedte en lengte van de trui totaan het armsgat waren prima, maar de mouwen waren een drama. Veel te lang! Meer dan 20 cm te lang, valt niet even weg te moffelen en dat werd dus uittrekken in dikke vette hoofdletters. Tot overmaat van ramp zijn de mouwen dwarsgebreid, dus was het niet even 20 cm mouw uithalen, maar ruim 20 cm uittrekken boven het armsgat, over de volle breedte [ca. 300 steken per toer] van twee mouwen en een pand. "Gelukkig" was ik met het achterpand nog niet zover. Daarvan had ik net de volledige breedte en de onderrand van de mouwen bereikt, zodat de schade beperkt bleef tot het uittrekken van een toer of 10, weliswaar ook met ca. 300 steken per toer.

Daar ik bij het voorpand ook alle steekmarkeerders en andere draadjes, die cruciale handelingen markeerden eruit had gehaald, moest ik na het uittrekken nog even een stief kwartiertje tellen, om alles weer breiklaar op de pennen te krijgen. Dat is intussen gebeurd. Het achterpand komt morgen aan de beurt. Dat is minder werk gelukkig, ook al, omdat daar alle markeerders nog aanwezig zijn.

Ik heb even met de gedachte gespeeld, de panden tot de armsgaten uit te trekken en er "gewone" mouwen in te gaan zetten, maar dat idee heb ik toch maar weer snel laten varen. Het zou zonder meer, simpeler en veiliger zijn geweest, maar nee, toch maar niet, want dan zou het de trui uit mijn jeugd niet meer zijn en daar was het tenslotte toch allemaal om begonnen.

Een bijzonder project-5

Zooo..... ! Het werd op het eind toch wel spannend. Zou het een beetje kloppen? Toen ik het pand [met de mouwen] tegen elkaar had gelegd, kreeg ik antwoord op die vraag. Het past zo te zien beter dan ik durfde hopen, maar zal nog een bereklus worden om een beetje netjes aan elkaar te naaien. Met het meerderen en minderen in schuine gedeeltes, komen er helaas wat gaten in de rand en die zal ik toch netjes moeten wegwerken, want anders wordt de naad tussen de pas en het pand helemaal niet mooi. Maar goed, geen zorgen voor de tijd van morgen. Eerst het tweede pand. Daarmee kan ik, nu ik dit allemaal gezien heb, met heel wat meer vertrouwen mee aan de slag gaan.