Helaas, fluffy .......

30 september 2013 diepte ik uit mijn voorraadwolbak 7 bollen Zeeman Fluffy "wol" op. Toen ze voor me op tafel lagen zag ik meteen een schitterende kleurencombinatie, want met zwart [1 bol], grijs, roze en wit [allemaal 2 bollen] kan je heel goed combineren. Of alle bollen nog het gewicht hadden wat op de wikkel stond was twijfelachtig, want één van de witte bollen voelde wel erg dun aan. Dat kan natuurlijk best, want ik had de hele boel meegenomen van dochter Ingrid, die het als proefpartij in haar voorraad had liggen.

Ik besloot met de mouwen te beginnen. Dat doe ik bijna altijd, en zeker wanneer ik geen idee heb met hoeveel wol ik uiteindelijk zou overhouden voor de panden. Met twee dezelfde mouwen valt er altijd wel iets te combineren, zelfs al moet ik totaal andere wol bijkopen. Na een uit 15 steken bestaand proeflapje op pennen 5,5 te hebben goedgekeurd, begon ik met 46 steken voor de mouw, met het doel om door te meerderen naar ca. 66 steken. Ik begon met de enkele zwarte bol, Na 4 toeren realiseerde ik me, dat het wel heel moeilijk zou worden om naderhand door al die losse draadjes die de wol heeft, het aantal toeren te tellen. Ook was het onmogelijk om de zwarte bol, waarmee ik aan het breien was, voor twee dezelfde mouwen, precies in tweeën te delen. Voor die twee punten was helaas geen andere oplossing, dan de twee mouwen tegelijk te breien. Niet fijn, want met een binnen- en buitendraad van één bol is het meer draden uit de knoop halen dan breien. Met grote twijfel over het resultaat breide ik twee mouwen met een totale lengte van ca. 40 cm, en zette ik de lappen op een draad. Eerst maar eens een nachtje over slapen. 

De volgende dag nam ik het werk mee naar Ingrid en bespraken we het resultaat. We waren er gauw uit. Het zag er prachtig uit en voelde lekker warm, maar het breiwerk was veel te los en er zaten te grote gaten tussen de steken. Het werk rekte in de breedte nog erger dan in de lengte en na even slikken heb ik de hele boel maar weer uitgetrokken.

Bij een tweede poging heb ik met dezelfde pennen een draad Zeeman soft meegebreid. Het werk werd stukke steviger [geen foto jammergenoeg], maar met het proeflapje in mijn hand zat ik de zaak nog eens rustig te overdenken. Het zinde me nog steeds niet en dacht ineens "Waar ben ik eigenlijk mee bezig?. Zat ik eigenlijk wel te wachten op een nieuwe trui met een stapel in de kast, die ik bijna nooit draag?. Lekker warm zou hij wel worden, maar het was nog onzeker hoe de wol zich hield als ik de trui zou gaan dragen. En dan het wassen?" De wikkel voorspelde in ieder geval niet veel goeds want over de wasmachine stond een groot kruis. Uiteindelijk heb ik alle bollen maar weer in de voorraadwolbak teruggegooid en ze zullen daar moeten wachten totdat ik weer iets nieuws bedenk. Helaas, fluffy ......