Ik was in eerste instantie helemaal weg
van de matrosjka van Lalylala, maar toen ik het hoofd, muts en lijf
eenmaal had gehaakt, begon ik te twijfelen. Verdorie, zij werd veel
groter dan ik verwachtte en erger, wat moest ik nou weer met zo`n,
weliswaar schattige, maar grote pop in de kamer. Helemaal foute boel
dus. Uittrekken was wel heel erg zonde van alle werk, dus na een
flinke denksessie besloot ik die matrosjka maar om te rekenen naar
een beer. Die kon ik in ieder geval kwijt bij
Berendekens en dan
maakte ik er ook nog een kind blij mee. Het was helaas niet echt "zo
gezegd, zo gedaan", want het hoofd was met de veiligheidsogen al
helemaal klaar, dus kon ik daar niets meer aan veranderen. Het lijf,
wat meer op een buideltasje leek, kon ik echter wel zonder problemen
uittrekken. Toen ben ik gaan zoeken tussen mijn Lalylalapatronen,
welk hoofd in grootte het meeste overeenkwam met wat ik al had.
Gelukkig was dat beer Bina en met een kleine aanpassing hier en daar
ben ik het lijf overnieuw gaan haken. Toen stuitte ik op een tweede
probleem. Mijn roze wol was wel genoeg voor de matrosjka, maar of dat
ook gold voor de beer betwijfelde ik. Ook was ik niet zeker of ik
thuis [ik was nog op mijn vakantieadres] nog een extra bolletje roze had
liggen of niet. Halverwege het lijf ben ik gestopt om thuis eerst
maar eens rustig de balans op te nemen.
Thuis gekomen werd het al snel
duidelijk dat er geen bolletje roze was. Oei wat nu? Na een mislukte
poging bij Zeeman in Medemblik had ik genoeg van het zoeken naar wol
en ik stapte over naar plan B. De beer zal met een streepjestrui door
het leven moeten gaan, dan zou ik het wel redden met de wol.
Op 21 september schreef ik op fb"
Hier mijn laatste zwart-witje voor de "zwart-wit 5-daagse". Zoals ik in mijn vakantie al meldde, zit ik enorm te
hannessen met die grote knuffel, waarvoor ik zonodig zelf een lijf,
armen en verdere ledematen moest fabriceren. Dat komt ervan als je
een matrosjka wil haken en halverwege besluit dat zij eigenlijk toch
niet zo leuk is. Ik besloot haar maar om te bouwen tot beer, want die
kan ik altijd gebruiken. Tot overmaat van ramp bemerkte ik
halverwege, dat ik veel te weinig roze wol heb om hem/haar in effen
roze af te maken en natuurlijk is die kleur ook in de winkels in geen
velden of wegen te bekennen. Streepjes van een andere kleur dan maar
en heel hard bidden dat het dan wel uitkomt. Welke kleur ik gekozen
heb? Hahahaha dat is de grap van de zwart-wit foto. Jullie zullen
moeten wachten tot die verhipte knuffel af is.
Nu liggen hier twee beren, maar afmaken
ho, maar. Vandaag heb ik 30 km gereden om vulling te kopen, maar ook
dat was me niet gegund. In de eerste winkel was de vulling
uitverkocht en de tweede winkel vond het nodig om na een gesloten
maandag, ook dinsdagmiddag dicht te gaan. Daar stond ik dan om 10
over 12 behoorlijk pissig voor een dichte deur. Ja, ik weet het, Op
het platteland wonen is fijn, maar voor hobbywinkels moet je hier
niet wezen. Morgen nog maar weer eens proberen. Het worden echter zo
wel dure beren met al autoritjes voor het goede doel.
