Hoewel ik een bloedhekel heb aan leeftijdgebonden opmerkingen, kan ik er toch niet onderuit dat ik intussen op een leeftijd ben gekomen, waarop ik een behoorkijk blik met herinneringen kan opentrekken. Een poosje terug zag ik een één van de handwerkgroepen van fb dat iemand die een vloerkleed had gemaakt van touw. Dat deed mij meteen denken aan mijn vloerkleed, wat ik met haaknaal 10 van sisaltouw had gehaakt. Met die dikke haaknaald en behoorlijk dikke touw ging het allemaal natuurlijk heel snel, maar hoe mijn handen eruit zagen na een uurtje haken, wil je niet weten. Jeetje, wat was die sisaltouw stug! Lang achter elkaar haken was niet aan de orde en het pleit voor de haaknaald, die alleen maar in één of andere plastic versie te koop was, dat hij niet is gebroken.
In de wetenschap, dat ik bijna vanaf het begin foto`s had gemaakt van al mijn werkstukken, ging ik vol vertrouwen op zoek naar een foto van dat kleed. Dat vertrouwen bleek na een stevige zoektocht een beetje onterecht, want er was onder het woord “vloerkleed” niets te vinden. Onder het kopje “hamster” had ik meer geluk. Ja, vaag herinnerde ik me iets van een hamster, die ik een keertje op de foto had gezet. Dat hij toevallig op dat gehaakte kleed zat, kwam voor dit stukje bijzonder goed uit.
Een patroon had ik niet, maar ik haakte een ovaal uit de losse pols en even opschrijven wat ik gedaan had is niet bij me opgekomen. Jammer, maar helaas, ik ben er waarschijnlijk vanuit gegaan, dat ik het toch nooit meer zou maken. Dat klopt natuurlijk wel, maar ja, dat ik later, via internet ook anderen met een patroon blij zou kunnen maken, kon ik in de jaren 80 ook niet vermoeden.
