Afgelopen
maandag was een echte binnenzitdag. De voorspelling was een paar
graden onder nul, maar, werd er bijvermeld, de snijdende oostenwind
zou de gevoelstemperatuur tot -20 kunnen opdrijven. Nu vind ik -20
wel een beetje overdreven, maar uit ervaring weet ik dat hier op het
platteland niet valt te spotten met die harde oostenwind. Die blaast
overal doorheen, zelf op onze slaapkamer, die op het oosten ligt,
voel ik de wind door de 100 jaar oude muren dringen. Maar okee, geen
probleem, dat wordt dus een dagje haken. Ik startte met een simpel
babydekentje en vanwege mijn grannykoorts had ik bedacht dat ik maar
een enorme granny moest maken. Dat werd dan een uitstekend vierkant
babydekentje. Het voordeel was, dat ik bij dat clusterhaken lekker
fimpjes kon kijken. De gaten waarin de stokjes gehaakt moeten worden
zijn groot genoeg om het op het gevoel te doen. Alleen moest ik
natuurlijk wel even zorgen dat er steeds 3 stokjes in één gat
gemaakt werden.
Een
heerlijke dag dus. Buiten die gore oostenwind, en mijn persoontje
lekker binnen voeten op de tafel, laptop met filmpjes erbij, hakende
aan een enorme granny. Dat lukt dus prima en `s avonds kon ik weer
een mooi babydekentje toevoegen aan mijn "Sven-collectie"
die in een doos staat te wachten op verzending totdat Ingrid en ik de
beloofde 100 mutsjes hebben voltooid. Echter één ding was wat
minder rooskleurig. De volgende ochtend vroeg ik me toch wel af, waar
toch die vervelende pijn in mijn schouder vandaan zou zijn gekomen.
Verdorie die was ik net kwijt. Dan toch maar wat rustiger aan doen.
Jammer maar helaas!
