Je kunt het geloven of niet, maar mijn
hele creatieve leven is begonnen door mijn schoonmoeder. Duitse van
geboorte herinner ik me haar het beste met een breiwerkje in haar
handen. In haar zo typerende houding, haar handen bijeen, ging zij
met die kleine rondbreipennen, als een speer. Ze breide uiteraard op
de duitse manier. Geen pennen onder je arm, maar alles in je handen
en de met de toevoerdraad via de linkerhand. Toch werkte haar
doorlopende gebrei aanstekelijk. Mijn creatieve bijdrage had tot dan
bestaan uit de handwerklessen op de middelbare school en hoewel ik
die best leuk vond, benutten we die uren vooral voor het inhalen van
niet gemaakt huiswerk. Thuis zittend met een baby, abonneerde me op
de Ariadne en toen ging ik los. De kinderen liepen soms wel met
gemengde gevoelens rond in mijn creaties, maar tot als ik nu de
foto`s terugzie, was het best allemaal wel schattig.
Hoe vreemd kan het ook in de creawereld
lopen? Toen de kinderen groter werden ging het over. Het hele breien
en haken was uit, en ook ik schakelde over van garens naar papier.
Een kleine 20 jaar liep ik mee in de origamiwereld. Toch bleef het
breien en haken onder de oppervlakte doorschemeren. Koukleum die ik
ben, bleef ik [liefst dubbeldraads] truien breien voor mezelf.
Ik
trok me niet veel aan van trends, maar nu het allemaal weer "in"
is ben ik toch wel in mijn nopjes. Je kan tenminste weer leuk
materiaal kopen. Ook internet doet er een schepje bovenop. Binnen de
kortste keren zit je een creatie te maken dat is ontworpen door
iemand van de andere kant van de wereld.
Toen dochter Ingrid me tipte over het
groepsgranny project was ik verkocht. Ik had er al eens iets over
gelezen op een engelse site, maar nu het zo dichtbij kwam heb ik me
meteen aangesloten. Het is gigantisch leuk, iedere week een nieuwe
granny. Granny`s maken deed ik al in de jaren `70, maar nu,
langzamerhand een deken maken, vind ik geweldig. Het is iedere week
weer spannend welke mooie granny er wordt voorgeschoteld. Totnutoe
zijn er acht. Het was even zoeken naar de kleuren, maar ook daar ben
ik intussen ook wel uit. Het liefst zou ik meteen de hele boel aan
elkaar willen naaien, maar slim lijkt me dat niet. Geduld is een
schone zaak. Netjes iedere week met veel plezier de aangeboden granny
haken is het recept, om dan na een jaartje de hele boel mooi tot een
deken te combineren.
