Ik had
het ook bijna over het hoofd gezien. De vier bollen [ja super, die
van die mooie gele variant], zorgden ervoor dat mijn totaal bedrag
zowaar nog boven de 1 euro uitkwam en al denkend aan mooie kleurige
mutsjes voor Sven ging ik naar huis.
Maar terug naar de bloemetjes. Ik vond
het best spannend te gaan spelden. Zou het echt allemaal wel blijven
zitten?. Zoals gewoonlijk maakte ik me weer veel te veel zorgen, want
toen ik de slag eenmaal te pakken had, werd het supermooi.
Bij de
tweede fotostop kreeg de bol er zelf blijkbaar ook plezier in, want
hij liet zich van zijn allermooiste en meest verre kant zien. Het
liep als een zonnetje. Toch had ik nog geen bloemen genoeg en juist
die laatste loodjes waren zwaar. De kleurkeuze werd lastiger en het
erop spelden werd moeilijker want op het eind was de ruimte beperkt,
waardoor het allemaal niet zo naadloos meer paste. Kleinere
bloemetjes loste dit probleem grotendeels op, soms aangevuld met een
beetje trekken, waardoor het wit van het piepschuim ook sneller
bedekt werd. Toen kwam uiteraard de onderkant in zicht. Ik had om de
bol wat sterkte te geven de ophangdraad helemaal door de bol heen
getrokken, en aan de onderkant bevestigd met een niet al te kleine
sleutelring. Dat ringetje schreeuwde gewoon om iets mee te doen.
Uiteindelijk was ik eruit. Vanmorgen
speldde ik de laatste bloemetjes erop en de laatste vijf hadden de
eer om de onderkant te versieren. En ja, heel eerlijk gezegd ben ik
op zijn zachts gezegd nogal beduusd over het eindresultaat. Dat een
projekt wat maanden in de kast heeft gelegen omdat ik er geen zin in
had en een projekt waaraan ik dan ten einde raad maar aan begon omdat
die verhipte bollen zo in de weg lagen, dat zoiets zo mooi kan
worden??? Klasse gewoon, Dat had ik helemaal niet verwacht.
[Zie ook Bloemenbol-1 ]
[Zie ook Bloemenbol-1 ]
