Toen ik begon met Frau Antje te haken
had haar lieve koppie het gewonnen van mijn aversie tegen het haken
van amigurumi. Ik vind het helemaal geen leuke bezigheid want vasten
haken schiet niet op en verder zijn die kleine onderdelen met teveel
gepriegel. Maar okee, ze had dus gewonnen en ik startte met volle
moed aan het poppetje. Zo te zien had ik genoeg katoen in de juiste
kleuren en het rokje en lijfje waren in no time klaar. Toen liep ik
vast, want ik had een rekenfout gemaakt met de beschikbare katoen
voor het hoofdje. Oeps, stom!
Daar ik de volgende dag met dochter Ingrid wat spullen zou gaan wegbrengen, wachtte ik met verder gaan om haar te vragen of zij nog die "hoofd"-kleur had. Teven hoopte ik dat zij een paar 8 mm-veiligheidsoogjes zou hebben, die ik ook niet had. Om een lang verhaal kort te maken; de volgende dag nam ik alles mee, de oogjes had ze voor me, het katoen helaas niet. Dat werd dus winkelen na het weekend. Nadat we onze wegbrengroute gereden hadden kwamen we tegen half zes terug in Grootebroek. Het was al heel donker en Ingrid wilde bij de Dekamarkt worden afgezet, zodat zij nog wat boodschappen kon halen. Zo gezegd, zo gedaan, Ingrid stapte uit, haalde haar spullen van de achterbank en liep naar de supermarkt. Thuisgekomen haalde ik de auto leeg. Maar waar was toch dat tasje met mijn haakwerk gebleven, het lag op de achterbank dat had ik een paar uur geleden nog gezien. Toen ik, mopperend op de duisternis, een zaklamp wilde gaan halen, begon het tot me door te dringen dat er eigenlijk maar één ding gebeurd kon zijn. Ingrid had waarschijnlijk met haar jas ook Frau Antje uit de auto getrokken. In plaats van een zaklamp greep ik mijn mobiel. Ze reageerde super en liep zo snel mogelijk naar de plek waar het gebeurd zou zijn. En pffff, ja hoor, weliswaar half in een plas, lag mijn handwerktasje met Frau Antje. Toen Ingrid belde had ik meteen wel weer rechtsomkeer willen maken om de spullen zelf te zien, maar gezond verstand weerhield me er toch maar van.
Ingrid bekeek de boel en haar conclusie was dat ik enorme mazzel had gehad. Antje was nogal nat en haar halve koppie was vies, ook een blauwe bolletje was vies en een rode bolletje doorweekt, maar verder viel het allemaal wel mee. En dan te weten dat er ook twee lichtgele en één witte bol in dat tasje zaten. Die waren gelukkig nog helemaal schoon. Frau Antje kwam er met een nachtje logeren op Ingrid`s verwarming en een totaal nieuw koppie dus heel goed af. Zelfs de vieze katoentjes heb ik in een sopje weer helemaal schoon gekregen.
Nu is ze klaar. Kaas onder haar arm en
aan niets kan je zien, dat ze drie dagen geleden een duik heeft
genomen in een Grootebroekse plas.
Alle lof voor het patroon van Frau Antje, wat komt uit het boekje "Ik hou van Hollands" van Christel Krukkert.
Alle lof voor het patroon van Frau Antje, wat komt uit het boekje "Ik hou van Hollands" van Christel Krukkert.
