Ik kan er maar geen genoeg van krijgen. Ze zijn zo schattig!!!
Toch gaan ze dinsdag de deur uit. Dat
is ook wel logisch want om nou, hoe schattig ook, ze allemaal in huis
te laten staan, is ook geen doen. Dan maar naar een goed doel. In dit
geval voor Berendekens, waar ik ook al die vierkanten voor heb gehaakt.
Dat gaat trouwens ook goed. De teller staat al op 91 en met Ingrids
vierkanten erbij halen de 100 gemakkelijk.
En toen we toch bezig waren, hebben we, na eerst alle vijf Emmies [dus drie van mij en twee van Ingrid] ook alle beren, die we tot nu toe hebben gemaakt, maar op de foto gezet.
Toen we de hele familie op de bank en op
de foto hadden gezet, kwam Ingrid tot de ontdekking dat mijn oranje,
paarse en brunabeer nogal bloot waren ten opzichte van de rest. En
dan te bedenken dat ik degene was die zat te zeuren om haar
donkerbruine beren van een fleurig dasje te voorzien, om de boel wat
op te vrolijken. In eerste instantie wilde zij er niet echt aan.
"Beren, dragen geen kleertjes", was haar standpunt,
waarvoor best veel valt te zeggen, maar zijnde een knuffel en voor
kinderen, etc, etc, heeft ze het uiteindelijk toch maar gedaan. Nu
zag ze ineens mijn blote beertjes, dus ja dat kon natuurlijk niet. Dus om een lang verhaal kort te maken, zat ondergetekende vanmiddag nog even
snel drie dasjes te haken.
