Ik was er al bang voor. Het ging al te goed. Het voorpand [met aangebreide halve mouwen] en de pas waren klaar. Bij het achterpand had ik, [gelukkig achteraf] net de volledige onderrand van de mouwen bereikt. Dit was zo`n beetje het moment van de waarheid, want nu had ik genoeg in handen, om boel provisorisch in elkaar te naaien en te passen. Helaas, was die waarheid niet helemaal wat ik ervan verwachtte. De breedte en lengte van de trui totaan het armsgat waren prima, maar de mouwen waren een drama. Veel te lang! Meer dan 20 cm te lang, valt niet even weg te moffelen en dat werd dus uittrekken in dikke vette hoofdletters. Tot overmaat van ramp zijn de mouwen dwarsgebreid, dus was het niet even 20 cm mouw uithalen, maar ruim 20 cm uittrekken boven het armsgat, over de volle breedte [ca. 300 steken per toer] van twee mouwen en een pand. "Gelukkig" was ik met het achterpand nog niet zover. Daarvan had ik net de volledige breedte en de onderrand van de mouwen bereikt, zodat de schade beperkt bleef tot het uittrekken van een toer of 10, weliswaar ook met ca. 300 steken per toer.
Daar ik bij het voorpand ook alle steekmarkeerders en andere draadjes, die cruciale handelingen markeerden eruit had gehaald, moest ik na het uittrekken nog even een stief kwartiertje tellen, om alles weer breiklaar op de pennen te krijgen. Dat is intussen gebeurd. Het achterpand komt morgen aan de beurt. Dat is minder werk gelukkig, ook al, omdat daar alle markeerders nog aanwezig zijn.
Ik heb even met de gedachte gespeeld, de panden tot de armsgaten uit te trekken en er "gewone" mouwen in te gaan zetten, maar dat idee heb ik toch maar weer snel laten varen. Het zou zonder meer, simpeler en veiliger zijn geweest, maar nee, toch maar niet, want dan zou het de trui uit mijn jeugd niet meer zijn en daar was het tenslotte toch allemaal om begonnen.
