[Ook op fb]
Tis gelukt!. Wat was dat leuk om te doen. Mijn lievelingstrui uit mijn jeugd nabreien. Alleen het idee al, dat mijn moeder ruim 60 jaar gelden dezelfde handelingen verrichtte. Op de inzet van de foto zie je mij, met trui uiteraard, tijdens de kerstdagen van 1955. Ook de kleuren herinner ik me nog goed. De trui was groen, met in de pas, gele en rode strepen. Ook weet ik nog dat ik hem heb gedragen, totdat hij zo strak zat, dat het echt niet meer kon en ik er afscheid van moest nemen.
Het breipatroon is, als een wonder, bewaard gebleven. Nu heb ik hem nagebreid. Het was een echte eye-opener dat mijn moeder zo`n goede breister is geweest. Het patroon is verre van gemakkelijk en sorry mam, dat had ik als kind natuurlijk echt niet door. Nu heb ik hem weer. Andere kleuren en een tikkie groter, dat wel, maar ook deze, zal ik met plezier en in herrinnering aan haar gaan dragen.
En dan nog even dit:
Het enige waar ik een beetje mee zit is de naairand, waar de pas aan de rest van de trui is gezet. Die vind ik, op zijn zachts gezegd, niet echt geslaagd. Toch ga ik daar tot slot niet over zeuren. Ik ben wat mijn werk betreft nou eenmaal een perfectionist en had die graag wat netter gezien. maar ik heb niet de puf er nu iets aan te doen. In mijn herinnering had mijn moeder dat beter gedaan. Het zij zo en het blijft zo. Een bijzonder project!
